Praktische Hulp
Wanneer iemand de diagnose kanker krijgt, heeft dit enorm veel impact op zijn of haar leven. De ziekte staat centraal in een nieuw leven vol angst, onzekerheid en vaak zware behandelingen. Dit geldt niet alleen voor de persoon die kanker heeft, ook voor diens gezin.
Kanker brengt niet alleen veel emoties met zich mee, maar ook praktische problemen. Huishoudelijke taken, de opvang van kinderen of de begeleiding naar het ziekenhuis zijn voorbeelden van problemen waar u tegenaan kunt lopen wanneer u met kanker te maken heeft, helemaal wanneer u niet gezegend bent met nabije familie en vrienden. Wanneer iemand deze taken opvangt, kan dat verlichting geven tijdens de behandelingen. Stichting Antje doet dit voor u.
Stichting Antje wil alle praktische hulp bieden aan kankerpatiënten en hun gezinsleden. Wij kunnen niet voorkomen dat iemand kanker krijgt, maar wij kunnen de ziekte wel draaglijker maken. Onze vrijwilligers kijken samen met u welke praktische problemen wij voor u op kunnen lossen.
Wij houden ons niet bezig met medische zorg en behandelingen, maar met de zaken waar een gezin in het dagelijkse leven tegenaan loopt wanneer een gezinslid kanker heeft. Hierbij houdt de familie de regie. Juist in zware periodes is het van belang dat u zelf bepaalt welke hulp gewenst is.
Kan jij onze hulp gebruiken?
Neem contact met ons op
Vragen om hulp
Ik zie me daar als jong meisje nog zo in de keuken staan. Mijn moeder gaf me een collectebus waarmee ik geld moest ophalen voor één of ander goed doel. Ik vond het verschrikkelijk want ik durfde dat echt niet! Zomaar bij vreemde mensen aan te bellen en te vragen of ze geld wilden geven. Mijn moeder drukte me liefdevol tegen zich aan en zei: “Janine onthoud goed, je vraagt het niet voor jezelf!” Haar woorden klinken nog vaak in mijn hoofd als ik anderen om een gunst moet vragen om me te helpen bij stichting Antje. Een stichting oprichten is niet zo moeilijk maar vragen blijkt in de praktijk een ander verhaal. Waarom is dat zo moeilijk? Want ik het vraag het toch niet voor mezelf? Maar altijd moet ik een soort drempel over, voel me onzeker en twijfel of ik het wel kan en mag vragen. Op die momenten besef ik hoe extra moeilijk moet zijn voor iemand die het wel voor zichzelf moet vragen. Die door ziekte en pijn gedwongen zijn om te vragen voor hulp. Het maakt je zo kwetsbaar en daarbij speelt de angst om de regie over je leven nog meer kwijt te raken. Daarbij heeft ieder mens een bepaalde trots en daar past vragen om hulp zo slecht bij. We willen het allemaal zelf oplossen. Daarnaast weten we dat iedereen druk heeft met zijn of haar bezigheden. Maar één van de vrijwilligers van stichting Antje verwoorde het op een prachtige manier, ze zei het volgende: “Jij hebt niet gekozen om ziek te worden maar ik heb wel gekozen om vrijwilliger te worden en te helpen daar waar nodig is.” Ik wil vragen wanneer er hulp nodig is binnen het gezin om aan de woorden van mijn moeder te denken. Je vraagt het niet voor jezelf, je vraagt het vooral voor je naasten zodat ze wat ontlast mogen worden. En dat ze meer energie overhouden om samen het verdriet en angst en pijn aan te kunnen die de ziekte kanker met mee brengt! Hoe moeilijk het ook is probeer te bedenken wat het je oplevert. Ik heb één vraag voor jou “wat kan ik voor je doen?”