Zomaar werden we vandaag verrast met een grote schaal boerenkool met worst. "Omdat een dag niet hoeven koken ook wel eens fijn is" stond er op het kaartje dat erbij zat.
Het smaakte heerlijk en kwam ook nog eens goed uit omdat Jan s avonds nog moest werken. Zo kon hij alvast een hapje eten. Voor de gezinsleden gaat namelijk het 'gewone' leven ook gewoon door. Ook al valt dat altijd niet mee. We willen Janine, Henk en de stichting Antje dan ook heel hartelijk bedanken. Echt een super stichting!❤

Een stukje verlichting door Stichting Antje
Als je de boodschap “er is een tumor gevonden en het lijkt erop dat het kwaadaardig is” word je van het ene op het andere moment heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. Na een tijd wordt duidelijk dat het er allemaal niet goed uitziet en begint het proces van doktersbezoeken, onderzoek na onderzoek en de behandeling.
Mijn vrouw had eierstokkanker en deze ziekte woekert vaak al jaren onder dat je iets in de gaten hebt. En al het dan wordt ontdekt, is het eigenlijk te laat. Er zijn chemobehandelingen, die heel veel bijwerkingen geven en het lichaam krijgt klap na klap. Verschillende operaties, de chemo’s, medicijnen tegen van alles en nog wat en de continue onzekerheid. Vanzelfsprekend ga je samen naar de chemo’s, de gesprekken met de artsen, de kleine ingrepen en alles wat de ziekte veroorzaakt.
Op dat moment moet je terugvallen op elkaar. En er voor elkaar zijn. Maar er ook voor de kinderen zijn. En het “gewone” leven gaat ook gewoon verder. Dus leuke dingen doen met de kinderen, dagelijkse zaken regelen en tijd voor elkaar hebben.
Als echtgenoot komt er dan veel op je af. Naast er zoveel mogelijk zorg bieden aan je geliefde heb je ook te maken met de kinderen die ook getroost en gesteund moeten worden, maar ook het huishouden, de boodschappen, het koken, het regelen van alle zaken en naar het werk.
Dan merk je dat het soms vastloopt, dat het teveel is en dat dagelijkse dingen een extra belasting zijn. Iedereen wil graag helpen, maar het is altijd moeilijk het te vragen. Het voelt alsof je een ander lastigvalt. Terwijl het ongetwijfeld niet zo is. Maar ja…
Mijn vrouw vond via een kennis en internet de Stichting Antje. Een Stichting die mensen tijdens deze moeilijke periode – en daarna – bijstaat door enkele werkzaamheden vrijwillig over te nemen. Mijn strijkgoed, zo’n berg die met drie kinderen snel te groot wordt, kon ik bij ze kwijt en hoewel het toch een beetje raar voelt, is het een hele opluchting. Tijdens “piekuren”, momenten dat alles te druk werd, kreeg ik een maaltijd die zo in de oven kon, zodat je wel gezond bleef eten in plaats van een afhaalmaaltijd. Deze dingen helpen je letterlijk je te richten op wat belangrijk is: je kinderen, het rouwproces en de noodzakelijke regeldingen.
Al met al een heel fijne organisatie met lieve mensen die je letterlijk helpen tijdens de moeilijke periode rondom het verlies van degene die je het meest liefhebt.
Dank jullie wel voor de echte steun!